سپهر و ثریّا

نشانه‌ها در تاریکی‌ها، همچون فانوس‌هایی کوچک، پیش پای ما را روشن می‌کنند؛

در میان ترس‌ها، جهل‌ها و اضطراب‌ها، چراغ‌هایی هستند برای شناخت تقدیر راستین و اطمینان خاطری برای گام نهادن در راه درست.

هستی نجوایی دارد، و ما اگر گوش جان بسپاریم، می‌توانیم این نجوا را بشنویم.

نام این نجوای مقدس، که با اذن پروردگار و از طریق وقایع، رخدادها و تجربه‌ها با ما سخن می‌گوید، “زبان زرین زندگی” است؛ زبانی که چون رمزی مقدس، انسان را هدایت می‌کند.